Tango

MILONGA A TANGO ARGENTYŃSKIE (turniejowe)

• takt: 2/4
• tempo: 33 takty na minutę

Tango wywodzi swą nazwę (wg argentyńskiego pisarza Eros Nicola Siri) od „tangano”, tańca niewolników afrykańskich. Tango następnie wskutek przesiedlenia niewolników z Kuby i Haiti do Argentyny – tam było rozpowszechniane na ulicach. Były to pierwsze parady tangowe, w czasie których tańczono do rytmu bębnów.

Milonga – taniec „ulicy” , powstało w wyniku mieszanki różnych sposobów tańczenia pod wpływem afrykańskich synkop i  hiszpańskich melodii. Konwulsyjny ten taniec został nazwany „candombe”. Tańczący śpiewali refren rozpoczynający się od słów: „cum-tan-go…” Muzyka to milong powstala z mieszaniny gitar gauchów, , murzyńskich synkopi hiszpańskich melodii.

Milonga obecnie bywa błędnie w szkołach tańca nazywane tangiem argentyńskim.

Tango argentyńskie – powstało z utemperowanego milonga przez słodkie i sentymentalne melodie kubańskiego tańca habanera, a mimo to miało ono złą sławę i stanowiło długi czas „tabu” dla wyższych i średnich warstw społecznych. Tańczono je wpierw w spelunkach, szynkach, domach publicznych. Tango wstrząsało wszystkimi. Po „edukacji salonowej” tanga w Paryżu, gdzie zostało ono pozbawione „niewłaściwych cech” i przystosowane do ówczesnych gustów, zdecydowano przedstawić je szerszemu ogółowi. Tango tańczono więc na ulicach, w tawernach, salach tanecznych, restauracjach, hotelach i dopuszczono do salonów.

Pierwsze tango było gwałtowne i różniło się od późniejszych odmian, uważano je za taniec wybitnie męski, w Stanach Zjednoczonych tańczono tango z pewną „namiętną sennością”, w Europie z kocią zgrabnością i dramatyczną prostotą.

Tango do muzyki „sentymentalnej” tańczy się WWSS

Tango argentyńskie tańczy się w przepisowym rytmie WSSW

W roku 1914 Vernon Castle, jeden z największych znawców tanga popularyzator, znakomity tancerz i nauczyciel udzielił następujących wskazówek dotyczących tanga jako tańca towarzyskiego:

• tango nie jest tańcem, jest stylem;
• mimo, że tango uważane jest za najtrudniejszy taniec towarzyski, wystarczy nauczyć się kilku podstawowych kroków aby je dobrze tańczyć;
• nogi należy stawiać płasko, najlepiej w sposób naturalny, od obcasa;
• ramion nie należy unosić, chód powinien być równy, ruch ciała jednostajny, bez zatrzymań;
• ostatni krok promenady jest krokiem wolnym.

Prawdziwe tango argentyńskie można jeszcze zobaczyć na turniejach tańca towarzyskiego. Krok tanga nie jest posuwisty, stopy nie ocierają się o posadzkę. Nogi stawia się płasko, podobnie jak to czynią dzikie koty. w tangu nie stosuje się unoszeń i opadań oraz nachyleń ciała.

”Tańczyć może każdy” Marian Wieczysty